کد مطلب:119220 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135
شما را به تقوا و پرهیزكاری و ترس از خداوند سفارش می كنم. در پی دنیاپرستی نباشید، گرچه به سراغ شما آید. بر آنچه از دنیا از دست می دهید تاسف مخورید! سخن حق بگویید و برای اجر و پاداش (الهی) كار كنید. دشمن سرسخت ظالم و یاور و همكار مظلوم باشید! من شما و تمام فرزندان و خاندانم و كسانی را كه این وصیت نامه ام به آنان می رسد، به تقوا و ترس از خداوند، نظم امور خود و اصلاح ذات البین سفارش می كنم! زیرا از جد شما صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم می فرمود: «اصلاح بین مردم از نماز و روزه برتر است». خدا را! خدا را! در مورد یتیمان نكند آنان گاهی سیر و گاهی گرسنه بمانند. نكند آنان در حضور شما در اثر عدم رسیدگی از بین بروند! خدا را! خدا را! كه در مورد همسایگان خود خوشرفتاری كنید، چرا كه آنان مورد توصیه و سفارش پیامبر شما هستند. وی همواره نسبت به همسایگان سفارش می فرمود تا آنجا كه ما گمان بردیم به زودی سهمیه ای از ارث برایشان قرار خواهد داد! [صفحه 153] خدا را! خدا را! در توجه به «قرآن»، نكند دیگران در عمل به آن از شما پیشی گیرند. خدا را! خدا را! در مورد «نماز» چرا كه ستون دین شما است. خدا را! خدا را! در مورد «خانه ی پروردگارتان» تا آن هنگام كه هستید آن را خالی نگذارید كه اگر خالی گذارده شود مهلت داده نمی شوید (و بلای الهی شما را فرو خواهد گرفت). خدا را! خدا را! در مورد «جهاد» با اموال، جانها و زبانهای خویش در راه خدا، (كه باید همه ی اینها را در این راه به كار گیرید) و بر شما لازم است پیوندهای دوستی و محبت را محكم دارید و بذل و بخشش را فراموش نكنید و از پشت كردن به هم و قطع رابطه برحذر باشید. «امر به معروف و نهی از منكر» را ترك نكنید كه اشرار بر شما مسلط می شوند، سپس هر چه دعا كنید مستجاب نمی گردد! سپس فرمود: ای نوادگان «عبدالمطلب» نكند شما بعد از شهادت من دست خود را از آستین بیرون آورده و در خون مسلمانان فروبرید و بگویید: امیرمومنان كشته شد (و این بهانه ای برای خونریزی شود). آگاه باشید به خاطر من تنها قاتلم را باید بكشید. بنگرید! هرگاه من از این ضربت جهان را بدرود گفتم، او را تنها یك ضربت بزنید، تا ضربتی در برابر ضربتی باشد. این مرد را مثله نكنید (گوش و بینی و اعضای او را نبرید) كه من از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم می فرمود: «از مثله كردن بپرهیز، گرچه نسبت به سگ گزنده باشد»!
(نامه چهل و هفتم)
صفحه 153.